Bu hafta Hämeenkylan Koulu’nda yaptığımız Karagöz oyunu ile ilgili deneyimlerimi paylaşmak istiyorum. Birçok kişiden tebrik mesajı geldi. Gönüllü olarak yaptığımız bu gösteride amacımız Karagöz kültürünü Finlandiya’daki çocuklara tanıtmaktı. Oyundan önceki gün endişelerim vardı. Biliyorsunuz, Karagöz dil oyunları ve geleneksel yapı üzerine kurulmuş bir sahne sanatıdır. Çocuklar Türkçe bilmiyor. Eğlenecekler miydi? Tek kelime anlamadıkları asırlık oyunda Karagöz, onların kalbine girebilecek miydi? Oyun başladığında, daha nareke kısmında bile kıkır gülmeye başladılar. Muhavere bölümünde, fasılda… Şaşırdım, bir yandan oyuna devam ediyorum. Acaba neden, neye gülüyorlardı? Ama bu deneyim müthiş hoşuma gitmişti. Endişelerim mutasyona uğrayıp bana muazzam çocuk kahkahaları ile geri döndüler. Oyun sonrasında, seyircilerden (özellikle çocuklardan) yorum aldığımız bir defterimiz var.( Yorumları hikayede paylaştım.) Oraya yorum yazmak için sıraya girdiler…Oyun sonrasında perde arkasına gelip kuklaları incelediler, oynattılar… Karagöz’ün uluslararası sanat arenasında hangi dilde oynanması gerektiği ile alakalı bir tartışma devam eder hep. Ben öz haliyle, Türkçe olması gerektiğini düşünen zümredenim. Farklı versiyonları yapılabilir elbette. Fakat bunun için apayrı bir koreografi gerekir. ..İşte ilk kez bir okulda, değerli Karagöz’ümüzü Türkçe olarak bir Fin ilkokulunda sergiledik. Bir örnek, yaşanmış bir sonuç.. Ben buna Karagöz’ün mucizesi diyorum…Sanat camiasına önemli bir tarih notu olarak, bunu da düşelim… Hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum.

karagöz #art #taide